Þannig hljóðaði heitið á þætti sem Ríkissjónvarpið birti að kvöldi 24. október 2010. Þátturinn fjallaði um framboð Vigdísar Finnbogadóttur til forsetaembættis árið 1980, aðdraganda þess og áhrif innanlands og utan. Þátturinn var prýðisvel gerður og bæði höfundum og Vigdísi til sóma. Í þættinum var minnst á grein sem undirritaður ritaði í Morgunblaðið í tilefni af framboði Vigdísar. Orðrétt sagði þulur:

"Það var helst talið Vigdísi til tekna að hún var ópólitísk og kom úr menningargeiranum, enda hafði hún um árabil verið leikhússtjóri Leikfélags Reykjavíkur. Þann 12. apríl var þetta allt dregið í efa þegar grein Þorsteins Sæmundssonar stjörnufræðings, "Frá Keflavík til Bessastaða - sjónleikur í sjö þáttum" birtist í Morgunblaðinu. Þar bendir Þorsteinn á að Vigdís hafi farið í Keflavíkurgöngu og andmælt með því veru Bandaríkjahers í landinu og gerir því skóna að hún sé fram úr hófi vinstrisinnuð. Stuðningsmenn Vigdísar skrifuðu greinar til að andæfa þessu, en alveg fram að kosningum gætti áhrifa þessa. Í viðtali bætir Vigdís síðan við: "Ég var ægilega sár, og bæði sár og reið af því að mér fannst þessi grein óbilgjörn. Núna auðvitað er þetta mál löngu fyrnt, og ég verð að segja að ég er vinur Þorsteins Sæm......eða ég hef vinsamlegar tilfinningar til Þorsteins Sæmundssonar núna. Við spjölluðum einu sinni um þetta, og mér þótti mjög vænt um það. En svona greinar náttúrlega særa, og það sem að mér fannst, það sem mér fannst erfitt alltaf, þegar að mér fannst ekki vera að nota eitthvað sem ekki var skýrt út öðru vísi heldur en að maður væri svo pólitískur. Ég var aldrei pólitísk."

Ég hef tilfært ummæli Vigdísar orðrétt, en bið lesendur að taka fullt tillit til þess að hún var ekki að lesa saminn texta, og í talmáli verða oft misfellur sem líta verður fram hjá.

Um þennan kafla sjónvarpsþáttarins er það að segja, að ég vil ekki gagnrýna þá sem tóku hann saman. Augljóst er að þeir höfðu ekkert svigrúm til að gera Morgunblaðsgrein minni betri skil. En áhorfendur sem ekki muna svo löngu liðna atburði, hafa líklega undrast það að nokkur maður skyldi hafa andmælt framboði svo glæsilegrar konu, að því er virtist eingöngu vegna stjórnmálaskoðana. Úr því að verið er að rifja upp þetta þrjátíu ára gamla mál, finnst mér sanngjarnt að allar staðreyndir komi fram.  Í þættinum var talað um eina Morgunblaðsgrein, en í reyndinni urðu greinarnar þrjár því að ég svaraði tveimur mönnum sem andmæltu mér í Morgunblaðinu. Greinarnar má finna á vefnum "www.timarit.is", en ég hef tekið þær saman hér ef einhver skyldi hafa áhuga á að kynna sér málið nánar.

"Frá Keflavík til Bessastaða". Fyrsta grein mín. Birtist 12. apríl 1980.
"Samviskuspurning til dr. Þorsteins Sæmundssonar". Grein eftir Ólaf Pálsson verkfræðing. Birtist 19. apríl 1980.
"Svar til Ólafs Pálssonar". Önnur grein mín. Birtist 22. apríl 1980.
"Leikdómur um sjónleik í svörtu og hvítu". Grein eftir Kjartan Gunnar Kjartansson. Birtist 29. apríl 1980.
"Riddarinn og hefðarmærin". Þriðja grein mín. Birtist 6. maí 1980.

Í sjónvarpsþættinum gat frú Vigdís þess að við hefðum spjallað um þetta mál og hefði sér þótt vænt um það viðtal. Þetta er satt og rétt, og mér er ánægja að gera nánari grein fyrir þessu. Við Vigdís hittumst fyrir tilviljun í Ráðhúsi Reykjavíkur 17. júní 1998. Tilefnið var móttaka fyrir geimfarann Bjarna Tryggvason frá Kanada. Rétt er að rifja upp, að í forsetakosningum tveimur árum áður hafði Vigdís ekki gefið kost á sér til endurkjörs. Ég gekk til Vigdísar, heilsaði henni og sagði sem var, að við hefðum ekki talast við á liðnum árum, sem kannski væri ekki von. Hitt vildi ég segja henni, að ég hefði ekki trúað því að sá dagur myndi koma að ég óskaði þess að hún hefði gefið kost á sér til endurkjörs, en sú væri nú raunin. Frú Vigdís þakkaði mér vinsamleg orð. Lengri urðu okkar samræður ekki. En í orðum mínum fólst að ég hafði ekki verið sáttur við forsetaskiptin og hefði talið Vigdísi betri kost en þann frambjóðanda sem hlutskarpastur varð.