Árið 2000 komu út tvær bækur um sama efni með dagsmillibili. Önnur bókin bar nafnið Bréfaástir en hin Orð af eldi. Í báðum bókunum birtust bréfaskipti skáldanna Þorsteins Erlingssonar og Ólafar Sigurðardóttur frá Hlöðum.  Höfundur fyrri bókarinnar, Þóranna Tómasdóttir Gröndal, hafði samið BA ritgerð um þetta efni árið 1992 og lauk hún MA ritgerð um efnið eftir útkomu bókarinnar.  Bókin Orð af eldi var samatekt Ernu Sverrisdóttur bókmenntafræðings fyrir ritröðina Sýnisbók íslenskrar alþýðumenningar.
 

   Umrædd bréf höfðu verið í vörslu Steindórs Steindórssonar frá Hlöðum, en hann hafði látið þau ganga til Ásthildar, dóttur Erlings Þorsteinssonar læknis, sonar skáldsins. Ásthildur var látin þegar hér var komið sögu og dóttir hennar, Helga Guðrún Jónasdóttir, hafði fengið bréfin til varðveislu. Faðir Helgu, Jónas Elíasson, átti síðan frumkvæði að útgáfu bréfanna í bókinni Orð af eldi, eins og fram kemur í yfirlýsingu fremst í þeirri bók.  Ekki var haft  samráð við aðra ættingja eða afkomendur Þorsteins Erlingssonar, og varð ég vitni að því að Erlingur móðurbróðir minn reiddist mjög þessu framtaki Jónasar. Ástæðan var sú að bréfin voru einkamál og bréfritarar höfðu ekki viljað að þau kæmu fyrir annarra sjónir.
   Ef Jónas hefði haft samband við mig, hefði ég getað frætt hann á því að bréfin væru fleiri en þau sem fram koma í bókunum tveimur. Í bréfasafni sem móðir mín, Svanhildur Þorsteinsdóttir, skildi eftir sig, fann ég stílabók, ritaða með hönd Ólafar frá Hlöðum. Eru það eftirrit af nokkrum bréfum frá Þorsteini Erlingssyni. Í einu bréfanna, sem dagsett er 2. mars 1884, segir: "Ekki get ég farið að skipa yður að brenna bréf mín en þér gætuð ef þér vilduð skrifað upp það sem þér vilduð nýta og eiga það nafnlaust með yðar hendi og brenna svo restina." 

   Bréfin í stílabókinni eru dagsett sem hér segir:
 

   Í bókinni Orða af eldi eru eftirfarandi bréf  frá Þorsteini á sama tíma:
 

   Af þessu má ljóst vera, að Ólöf er byrjuð að afrita bréfin áður en hún fær ráðleggingarnar í bréfi Þorsteins 2. mars, og hún heldur því áfram út júlímánuð.

   Í bókinni Bréfaástir er að finna bréf Þorsteins frá 24. ágúst 1884, en engin eldri frá honum. Hins vegar er þar bréf frá Ólöfu dags. 28. júní 1884 og annað eldra, ódagsett.